اثر مصرف میزان کم ایزوترتینویین (آکوتان) خوراکی بر عملکرد لایه اشکی چشم

هدف: بررسی اثر مصرف میزان کم ایزوترتینویین بر وضعیت انکساری و اشک چشم هنگام استفاده و یک ماه پس از قطع آن در افراد جوان مبتلا به اکنه ولگاریس روش پژوهش: در این تحقیق آینده‌نگر، 13 بیمار )26 چشم) مبتلا به اکنه ولگاریس که توسط متخصص پوست برای درمان با ایزوترتینویین خوراکی (mg/kg 5 /0) انتخاب و به مرکز چشم‌پزشکی زاهدان ارجاع شده بودند، مورد مطالعه قرار گرفتند. برای تمام این بیماران قبل و دو ماه پس از شروع و یک ماه بعد از قطع درمان، معاینات کامل سگمان‌های قدامی و خلفی، بررسی وضعیت انکساری و دید اصلاح شده دور و هم‌چنین آزمایش زمان شکست لایه اشک (TBUT) و آزمون شیرمر با بی‌حسی و میزان اسمولاریته اشک صورت پذیرفت. یافته‌ها: در دید اصلاح شده و وضعیت انکساری بیمار تغییر قابل توجهی به وجود نیامد و در هیچ‌یک از بیماران کدورت قرنیه حاصل نشد. نتایج آزمایش زمان شکست لایه اشک در زمان درمان و یک ماه بعد از قطع آن به ترتیب در دو و سه نفر از 13 نفر غیرطبیعی گزارش شد و آزمون شیرمر با بی‌حسی نیز در زمان درمان به صورت قابل توجهی کاهش نشان داد (01 /0P=) که این کاهش تا بعد از قطع دارو ادامه یافت، هرچند از نظر آماری با اهمیت تلقی نشد (78 /0P=)، ولی اسمولاریته اشک دو ماه پس از شروع درمان به طور قابل توجهی افزایش (از m osm /L 51 /11±83 /291 به m osm/L 71 /15±91 /303) یافت و این روند تا یک ماه پس از درمان ( m osm/L 39 /28±75 / 312) نیز مشاهده شد (01 /0P=). نتیجه‌گیری: مصرف میزان کم ایزوترتینویین خوراکی در مدت دو ماه پس از شروع درمان و یک ماه بعد از قطع آن تغییر قابل توجهی در میزان اشک پایه ایجاد نمی‌کند ولی اسمولاریته اشک را به شکل موثری افزایش می‌دهد که به صورت کوتاه‌مدت پس از قطع درمان باقی می‌ماند، بنابراین پزشکان هنگام درمان با ایزوترتینویین خوراکی باید توجه ویژه‌ای به این عارضه داشته باشند. · مجله چشم‌پزشکی بینا 1392؛ دوره 18، شماره 4: 411-406.